ΜΑΜΑ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;

Το καινούργιο μας σπίτι είναι αλλιώτικο. Απ το δωμάτιό μου βλέπω μια μικρή γέφυρα. Αν κάνω τα μαγικά μου, μπορεί και να δω εκεί τη μαμά μου. Κλείνω τα μάτια, τ ανοίγω, αλλά τίποτα. Όλοι ξέρουν τι μου έχει συμβεί και κάνουν σαν να μην έγινε τίποτα. Νιώθω σαν την κούτα με τα γυαλικά. Όλοι με προσέχουν για να μη σπάσω. Η μαμά μου σε τέτοιες περιπτώσεις έλεγε Κι εσύ τι κάνεις;. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, μανούλα, κι ας θύμωνα όταν μου το λεγες. Πώς μπορεί ένα κορίτσι να ζήσει μόνο με τον μπαμπά του, όταν έχει χάσει τη μαμά του; Μια γάτα απ το πουθενά, μια γκρινιάρα θεία, γλυκά που δεν τρώγονται, γιατροί, ένα αγόρι, μα κυρίως κουτιά, δίνουν τη λύση.