ΒΑΦΤΙΖΕΤΑΙ Η ΔΟΥΛΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΓΑΡΥΦΑΛΛΑΝΘΗ

Καλή είναι και η αφεντιά σας, να μου θέλετε και σύνοψη. Γράφεται η Ζωή, ψυχή μου, σε λίγες αράδες; Μια φουρτούνα ήταν η άτιμη, πότε ανέπνεα από πάνω, πότε βυθιζόμουν, πνιγόμουν και πάλευα να την πιάσω από τα μαλλιά. Δεν έχω παράπονο, όμως, την ξεμάλλιασα και το φχαριστήθηκα. Ξέρα πάντως δεν βρήκα να σταθώ να ανασάνω. Μονοκοντυλιά μου την έστειλε ο θεός, μπας και την απολαύσω. Και ας σεργιάνισα σε Μυτιλήνη, Σουδάν, Αίγυπτο, Κύπρο και Αθήνα. Ογδοντάρισα και πάω, αλλά τι να κάνω τα χρόνια τα πολλά και τα αμέτρητα κεράκια σε μια τούρτα... Αυτά σβήνουν και ξεχνιούνται με ένα φύσημά μου. Με στιγμές ζει ο άνθρωπος. Όταν κλείνω τα μάτια αυτές μετρώ και όχι χρόνια. Στον τάφο μου επάνω εγώ έδωσα εντολή να μη γελαστούν να γράψουν πόσο χρονών ήμουν. Να γράψουν πόσες στιγμές έζησα. Για να ξέρουν αν άξιζα το οξυγόνο που σπατάλησα σε τούτη τη γη.