ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Στη Σκωτία βρέθηκα, ξαφνικά. Μέρα Νούμερο 1 Δεν είμαι Σκωτσέζα, αλλά θέλω να. Μέρα Νούμερο 2 Άντρες. Πολλοί άντρες που κυνηγούν. Μέρα Νούμερο 3 Απλώς πεινάω. Μέρα Νούμερο 4 Παρακολουθώ τους άντρες. Μέρα Νούμερο 5 Αποχρωματίζομαι ταχέως. Καλημέρα, Σκωτία. Μιλάω άπταιστα προϊστορικά Σκωτσέζικα. Δεν ελέγχω τον Σκωτσέζο εαυτό μου. Χτυπάω παλαμάκια. Άντρες γυμνοί σε άπταιστα προϊστορικά Σκωτσέζικα. Κατεβάζω το φεγγάρι. Τάχα μου στ’ αλήθεια, τους το φέρνω στα πόδια. Το χώνω ανάμεσα στα μπούτια μου. Το φεγγάρι στέκει πάντα ακίνητο. Ανάβω τσιγάρο απ’ το φεγγάρι. Το τρώω λίγο λίγο. Φεγγάρι γιοκ. Ποτέ ξανά, Σκωτσέζοι μου δεν θα δείτε φεγγάρι να σας οδηγεί, να σας καθοδηγεί. Ποτέ κανείς σας δεν θα κατουρήσει το φεγγάρι. Την πρώτη μέρα πιστεύουν πως μπορώ ακόμα και να προβλέψω το μέλλον. Τραγουδώ σε άπταιστα προϊστορικά Ελληνικά ότι κάποτε υπήρξα άλλη. Γυμνή σε άπταιστα σωματικά ότι κάποιον Σκωτσέζο θ’ αγαπήσω.