ΥΠΟ-ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ: ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΥΛ

Φαίνεται ότι κάθε προσέγγιση της υποκουλτούρας που βασίζεται σε μια παραδοσιακή σημειωτική (μια σημειωτική που ξεκινά με κάποια αμτίληψη περί μηνύματος --ενός σθνδυασμού στοιχείων που αναφέρεται συνολικά σ έναν συγκεκριμένο αριθμό σημαινομένων) δεν μπορεί να μας δώσει έναν τρόπο να πλησιάσουμε το δύσκολο και αντιφατικό κείμενο του στυλ των πανκς. Κάθε προσπάθεια να βγάλουμε ένα τελικό σύστημα εννοιών από το φαινομενικά ατελείωτο και συχνά τυχαίο παιχνίδι των σημαινόντων που έχουμε μπροστά μας, φαίνεται καταδικασμένη σε εποτυχία. Με τον καιρό. όμως, έχει εξελιχθεί ένας κλάδος της σημειωτικής που καταπιάνεται ακριβώς μ αυτό το πρόβλημα. Στον κλάδο αυτό, έχει απορριφθεί η απλή αντίληψη, σύμφωνα με την οποία ερμηνεία είναι η αποκάλυψη συγκεκριμένων κρυφών εννοιών, και υιοθετήθηκε η ιδέα της πολυσημείας, όπου κάθε κείμενο φαίνεται να γεννά ένα δυνάμει άπειρο πεδίο εννοιών. Κατευθύνουμε, συνεπώς, την προσοχή μας σ εκείνο το σημείο --ή ακριβέστερα, σ εκείνο το επίπεδο-- κάθε δεδομένου κειμένου, όπου η αρχή της έννοιας φαίνεται περισσότερο αμφίβολη. Μια τέτοια προσέγγιση δίνει λιγότερο βάρος στην προτεραιότητα της δομής και του συστήματος στη γλώσσα και περισσότερο στη θέση του ομιλούντος αντικειμένου στο λόγο. Αφορά περισσότερο στη διαδικασία κατασκευής εννοιών, παρά στο τελικό αποτέλεσμα.