ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ: ΜΙΝΩΙΚΕΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΟΡΜΕΣ

Είναι πολύ δύσκολο να ορίσει κανείς τις απαρχές της Κεραμικής. Αρχικά, ο προϊστορικός άνθρωπος θα πρέπει να χρησιμοποιούσε τον πηλό, την εύπλαστη αυτή πρώτη ύλη, για να κατασκευάσει αντικείμενα τα οποία στη συνέχεια στέγνωνε στον ήλιο. Όταν όμως ανακάλυψε τη φωτιά, ένας ολόκληρος κόσμος άλλαξε. Η μετατροπή του πηλού σε κεραμικό, δηλαδή σε μια νέα ύλη η οποία αντέχει στο χρόνο και στη χρήση, έδωσε πολλές και νέες δυνατότητες. Κεραμική είναι η τέχνη κατασκευής αντικειμένων από πηλό, τα οποία διαμορφώνονται, στεγνώνουν και τελικά γίνονται σταθερά και αμετάβλητα υπό την επίδραση της φωτιάς καθώς ψήνονται σε κεραμικό καμίνι. Ένα οποιοδήποτε πήλινο σχήμα νωπό ή στεγνό, μπορεί, με πρόσμιξη νερού, να επανακτήσει τη μορφή της πρώτης ύλης του, δηλαδή του πηλού. Σε περίπτωση όμως που έχει υποστεί την επίδραση της φωτιάς δεν είναι δυνατόν να επανέλθει στην αρχική ύλη του. Το παρόν λεύκωμα αναφέρεται στην πρώτη περίοδο 1960-1973 της καλλιτεχνικής δημιουργίας της Μαρίας Μπονάνου Παπαγιαννάκη. Περιέχει έργα τη εμπνευσμένα από τη Μινωική εποχή και τις Κρητικές ρίζες της. Θα ακολουθήσει δεύτερο λεύκωμα το οποίο θα περιλαμβάνει την καλλιτεχνική πορεία της από το 1974 έως σήμερα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)