20 ΑΣΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ

Α. Πώς γίνεται να μη θυμάσαι τίποτα; Γ. Δεν θέλω να θυμάμαι. Α. Ούτε τη βροχή; Τα πλατιά πεζοδρόμια που γλιστρούσαν; Γ. Ούτε. Α. Πάντα σου άρεσε η βροχή. Θυμάσαι τα μεγάλα καφέ που χωνόμασταν για να σωθούμε; Γ. Δεν μ αρέσουν τα μεγάλα καφέ. Α. Ήταν το πρώτο μας ταξίδι. «Μήνας του μέλιτος». Εσύ το διάλεξες. Γ. Δεν έχω πάει ποτέ στο Βερολίνο. Α. Ήσουν ενθουσιασμένη. Μ αγκάλιαζες συνέχεια. Γ. Δεν ήμασταν ποτέ ευτυχισμένοι. Α. Ήμασταν. Γ. Και μετά τί έγινε; (Παύση.) Είδες; Δεν ήμασταν. Τα 20 Αστικά μονόπρακτα είναι συνταγές επικοινωνίας με υλικά μοναξιάς. Είναι μικροί διάλογοι-ενίοτε μονόλογοι- πού εκτυλίσσονται σε μια μεγάλη πόλη, όπως ή Αθήνα: σε Μετρό, σε στάσεις λεωφορείων, σε πλατείες, σε γραφεία, σε καφέ. Τα Αστικά μονόπρακτα είναι συναντήσεις ανθρώπων σε αναζήτηση άνθρωπου. Γ. Μερικές φορές αναρωτιέμαι ποιό είναι το νόημα. Α. Ποιό νόημα; Γ. Της ζωής. Α. Καλά... Γ. Εσύ ξέρεις; Α. Τί; Γ. Ποιό είναι το νόημα της ζωής. Α. Εδώ θα το βρούμε; Γ. Γιατί όχι; * Ν. Μα τί κάνετε; Σκεπάζετε το μνημόσυνο. Γ. Κι εσάς τί σας νοιάζει; Τον ξέρατε; Ν. Όχι. Γ. Εγώ τον ήξερα. Ήταν άντρας μου. Ν. Λυπάμαι. Γ. Χάθηκε η σκυλίτσα μας. Ν. Και γιατί το σκεπάζετε; Γ. Η Ζαΐρα ζει. Ο άντρας μου πέθανε.