3.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΠΟΙΗΣΗ

[...] Στον μικρό αυτό τόμο προσπάθησα να χωρέσω το ευρύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό μέρος της τρισχιλιετούς ελληνικής ποιητικής παραγωγής, στο θέμα του έρωτα. Από τον ομηρικό μονόλογο της Ανδρομάχης, το περίφημο χορικό της Αντιγόνης του Σοφοκλή, τους αρχαίους λυρικούς, τον μονόλογο της Αρετούσας, και τα δημοτικά τραγούδια, μέχρι τους λαϊκούς τραγουδοποιούς, και τους νεότερους και σύγχρονους ποιητές, ξετυλίγονται όλες οι πτυχές του πολυτραγουδισμένου έρωτα: παθιασμένος, ανεκπλήρωτος, ρομαντικός, χυδαίος, απροσδόκητος, παιγνιώδης, ανιδιοτελής, αστείος, δολοφονικός, πληρωμένος, συζυγικός, μοιχευτικός, ομοφυλόφιλος... Η ίδια ποικιλομορφία επικρατεί και στη μορφή των ποιημάτων, κι εκτείνεται από το κλασικό και παραδοσιακό στυλ, μέχρι το μοντέρνο και πρωτοποριακό, με όλες τις ενδιάμεσες τάσεις. Η παρούσα ανθολογία είναι κυρίως αντιπροσωπευτική και σε καμία περίπτωση ολοκληρωμένη, δεδομένου του τεράστιου εύρους του θέματος. Η επιλογή έγινε με αντικειμενικά και υποκειμενικά κριτήρια. Το αντικειμενικό ήταν η γενική αποδοχή και η καθιέρωση ποιητών που δεν μπορούσαν να παραλειφθούν (άσχετα με την προσωπική μου εκτίμηση). Το υποκειμενικό ήταν η επιλογή των ποιημάτων καθώς και η παρουσία αξιόλογων ποιητών που δεν έτυχαν της απαραίτητης αναγνώρισης ή έπεσαν στη λήθη. Όσο για την αυτοανθολόγηση (επειδή θα ακουστούν διάφορα), ποιος παπάς δεν ευλογεί τα γένια του! [...] Δημήτρης Χορόσκελης