ΑΓΡΥΠΝΕΣ ΣΙΩΠΕΣ ΠΟΙΗΣΗ

Πυγολαμπίδες Κόκκινα τριαντάφυλλα ανάμεσα στους θάμνους κι ένα καριοφίλι στα χέρια του ανέμου. Μικρό σπουργίτι στον ώμο της μέρας, γλυκό φιλί στα βλέφαρα μιας λεμονιάς. Ιδρώνει η κόρη με το κανάτι της θάλασσας στον ώμο, ξεδιψάει η μικρή ροδιά με το χρώμα τ ουρανού. Φωτοστέφανα οι λόφοι με τον ήλιο στα μαλλιά, τα δέντρα σκυφτά στις λιτανείες του φθινοπώρου. Κι η βροχή να φέρνει τα δάκρυα της Παναγιάς στο ποτάμι με τ αγάλματα στις όχθες και οι μέρες να στήνουν καρτέρι στις πυγολαμπίδες. Ανάσες ζεστές τ απομεσήμερα, τα κορίτσια πίνουν το νερό της σιγαλιάς. Τα πέταλα χρυσά στα πόδια των αλόγων, καλπάζουν οι άγιοι να προφτάσουν τους εσπερινούς. Οι καμπάνες κρεμασμένες στα ψηλά πλατάνια, οι ήχοι γαληνεμένοι στα ταξίδια των ανέμων. Τα πεσμένα φύλλα προσευχές των αγγέλων και τα πουλιά ολοένα να ταξιδεύουν για τη χώρα των ονείρων.