BLACK MIRROR: Ο ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΨΗΦΙΑΚΟΤΗΤΑΣ

Μπορεί μια σειρά επιστημονικής φαντασίας να ρίξει φως σε άγνωστες ή αφανείς πτυχές του τεχνοπολιτισμού του 21ου αιώνα; Πώς λειτουργεί στον θεατή η επαφή με μια ιστορία «εκτός πραγματικότητας», η οποία όμως ταυτόχρονα φαντάζει υπερβολικά «οικεία»; Στη δημοφιλή σειρά Black Mirror, η οποία άρχισε να προβάλλεται στη βρετανική τηλεόραση το 2011, η κεντρική ιδέα ήταν ότι μια (υποθετική) μετατόπιση στη χρήση ή τη λειτουργία των ψηφιακών εργαλείων που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα συντελεί στην ανάδειξη μιας νέας πραγματικότητας η οποία μπορεί να είναι ταυτόχρονα τόσο «μακριά» αλλά και τόσο «κοντά» ώστε να προκαλεί αναστάτωση στους θεατές, κρατώντας τους έτσι προσηλωμένους στους δέκτες τους και εκτεθειμένους σε μια ανοιχτή θεώρηση του παρόντος, του δικού τους παρόντος, της δικής τους ζωής. Στον συλλογικό αυτό τόμο γράφουν πρόσωπα που προέρχονται από τον ακαδημαϊκό, καλλιτεχνικό και δημοσιογραφικό χώρο. Το κεντρικό ζητούμενο είναι να αναδειχθούν οι πολλαπλές πτυχές του φαινομένου της ψηφιακότητας και να καλλιεργηθεί ένας βαθύτερος προβληματισμός γύρω από το ερώτημα: Είμαστε πλέον έτοιμοι/έτοιμες να αναθεωρήσουμε (ή και να εγκαταλείψουμε) παγιωμένους ειδολογικούς προσδιορισμούς και ερμηνευτικά σχήματα που αφορούν τη σύγχρονη ζωή; Όπως αναφέρεται άλλωστε και σε ένα από τα τρέιλερ του Black Mirror, το μέλλον «έχει διαρραγεί», το μέλλον «είναι τώρα» («the future is broken, the future is now»).