ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ-ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Ψηλά στον τοίχο κρεμασμένη μια εικόνα. Κάτω, γονατιστή μια μητέρα, έχει σταυρωμένα τα χέρια κι ακίνητη κοιτάζει την εικόνα και ψιθυρίζει. Την ίδια στιγμή ένα κορίτσι απαγγέλλει το ποίημα: Συ, που η μεγάλη η χάρη Σου το Λυτρωτή του κόσμου για να γεννήσει αξιώθηκε και με καημούς και πόνους το θείο παιδί σου ανάθρεψες, για να το δεις στο τέλος επάνω στον πικρό Σταυρό, και σπάραξες και ξέρεις για το παιδί της τι καημό, τι πόνο κάθε μάνα νιώθει, σαν μες στον κίνδυνο το βλέπει να παλεύει άκου και εμέ, που ταπεινά μπροστά σου γονατίζω και φύλαξε και σώσε μου το μοναχό παιδί μου, που πάνω στ άγρια βουνά της Πίνδου πολεμάει για της Πατρίδας την τιμή για λευτεριά και δίκιο. Φέρτο μου πίσω ζωντανό και σώο και δοξασμένο καμάρι της Πατρίδας του, καμάρι και δικό μου κι εγώ λαμπάδα ολόχρυση στη χάρη Σου θα φέρω μεγάλη σαν το μπόι του, να καίει να μην τελειώνει και τ όνομά Σου, όσο θα ζω, θα υμνώ και θα δοξάζω...